Een liefdevol gebaar

Het is een mooie zonnige dag, wanneer mijn telefoon gaat. Aan de stem van de beller hoor ik meteen dat er iets heel erg mis is. De man vertelt en ik luister, ik krijg kippenvel op mijn armen. Na een succesvolle operatie is hun moeder toch gestorven. Hij vraagt of ik zo gauw mogelijk wil komen.

Bij aankomst wordt ik naar de tuin geleid; haar tuin. Kijk eens rond zeggen ze, dit is haar paradijsje. Wilt u ook een kopje thee? Wij drinken thee want mama hield zo van thee. Liefdevol en trots vertellen ze over het prachtige leven van en met hun lieve moeder. En over de afgelopen 24 uur, ze kunnen niet bevatten wat er gebeurd is en zijn zo ontzettend verdrietig.

2 uren en 3 kopjes thee later komt er wat rust. Wij spreken af dat we elkaar morgen weer zien. Voor nu lijkt alles gezegd en ik vraag hen of ik nu nog wat voor hen kan betekenen.

De broers kijken elkaar aan en een van hen zegt: “onze vader heeft altijd lang haar gehad. Elke ochtend dronken mama en hij samen koffie en ondertussen borstelde zij zijn haar en bond het in een staart. Direct nadat mama gestorven is heeft hij zijn staart afgeknipt en in haar handen gelegd”. Hij slikt en even is hij stil. Dan vervolgt hij grinnekend: “dus, als u nog een goede thuiskapper weet….want zo zou mama hem niet bij haar uitvaart willen hebben! ”. Ik beloof dat ik mijn best zal doen.

Wat een liefdevol gebaar, je haar afknippen en meegeven aan je geliefde, het ontroerd mij. Deze mannen gaan het afscheid voorbereiden voor hun vrouw en moeder en ik mag hen begeleiden. Wat een voorrecht.

De kracht van muziek

Dansmuziek, klassieke muziek, orgelmuziek of muziek met speciale herinneringen.
Muziek bij de uitvaart is vaak ontroerend en live muziek roept nog eens extra emoties op.

  • Het warme geluid van de cello, bespeelt door een celliste van het strijkorkest waar ze samen in speelden.
  • Het lievelingslied van de overledene, nu live gezongen door 2 nichtjes.
  • De 12-jarige zoon die op de gitaar speelt bij het afscheid van zijn moeder.
  • Het oude lied: blijf mij nabij, tijdens het uitdragen, zacht gespeeld op het kerkorgel.
  • De zingende kleinkinderen bij het sluiten van de kist van beppe.

In de afgelopen weken mocht ik 2 keer meemaken dat er een dweilorkest betrokken was bij de uitvaart. Omdat ze op de dag zelf niet aanwezig konden zijn, namen de Swalkers de avond ervoor het nummer: de Engelbewaarder op. De video was te zien en te horen in de aula, een prachtig eerbetoon aan de overledene. Een golf van ontroering trekt door de zaal.

Een week later zorgen de Heegemer Dekdweilers voor een onvergetelijk moment. De naasten staan met de armen om elkaar heen bij het graf, terwijl de kleinkinderen bellen blazen. Als de gasten langs het graf schuivelen om een laatste groet te brengen staat iets verderop het orkest en speelt heel ingetogen het lied: I did it my way. De warme muziektonen dwarrelen net als de gekleurde bellen rond en in het graf. Heel indrukwekkend.

Beide dweilorkesten staan bekend als sfeermakers bij feesten en partijen. Geheel belangeloos brengen zij nu een laatste muzikale groet. Diep respect voor deze betrokken muzikanten. Dank jullie wel voor jullie waardevolle bijdrage.

Wilt u eens met mij over uw persoonlijke uitvaartwensen praten? Bel mij en wij maken een afspraak.

Voor het melden van een overlijden ben ik 24/7 bereikbaar op 06-15 48 25 60

Opa snoep

Een snoepboeket in plaats van een bloemstuk bij het afscheid. Bloemen spelen vaak een belangrijke rol bij een overlijden. Ze helpen om emoties uit te drukken en hebben een symbolische waarde. De betekenis van bloemen kan verschillen per kleur, bijvoorbeeld rood voor liefde en respect, oranje voor waardering en geel voor vriendschap en verbondenheid. Vroeger werden bloemen verwerkt in een rouwkrans, tegenwoordig is het vaak een liggend bloemstuk of staan er boeketten in vazen. Maar het kan ook anders.

Wanneer ik bij deze familie aan tafel zit om het afscheid te bespreken wordt mij al gauw duidelijk dat bij deze uitvaart geen bloemen zullen zijn. De kleinkinderen vertellen mij vol enthousiasme dat hun opa dol was op snoep. Waar opa was, was ook snoep. Als opa en oma na een bezoekje aan de kleinkinderen in de auto stapten om naar huis te gaan ging altijd het raam naar beneden en mochten zij nog een graai in de enorme snoepzak doen. Zo gebeurde het dat er een groot snoepstuk gemaakt werd. Spekjes, minireepjes, zure matjes, bonbons en nog veel meer lekkers werd op satéprikkers gestoken. De stokjes met lekkers en de verschillende lolly’s werden vervolgens in de oase geprikt, het werd een prachtig kleurrijk geheel. In de aula lag het snoepstuk op de kist. Iedereen die afscheid nam mocht er wat van pakken. Zo trakteerde deze opa voor de laatste keer en liep iedereen al snoepend naar buiten. Het was ontroerend en het ritueel toverde bij velen een glimlach op het gezicht. Dit hoorde zo bij hem. En de kleinkinderen zaten te glunderen, dit hadden ze toch maar mooi bedacht voor hun bijzondere opa. Opa snoep, zo zullen ze hem altijd blijven herinneren.